در حوزه باید برای تبلیغ برنامه ریزی شود.

در حوزه باید به تبلیغ به صورت جدی توجه بشود یعنی برای تبلیغ برنامه ریزی شود.این ذخیره ی عظیم در حوزه و این همه روحانی جوان آماده ی حرف زدن و تبلیغ کردن در اختیار ماست مگر این چیز کمی است؟؟

البته طلاب همیشه به شکل خودجوش و خودرو میروند و این در جاهای مختلف با دعوت و بی دعوت و خوب و بد و مفید و کم فایده یا بی فایده هست اما هیچ محصول حساب شده ای از آن انتظار نیست.چرا؟چون برنامه ریزی نیست.یک وقت هم اگر خدای نکرده طلبه ای در گوشه ای تبلیغی کند که به نفع تمام نشود کسی نیست که جلوی آن را بگیرد یا ضایعه اش را جبران کند چون قبلا برنامه ریزی و حسابگری نشده است.باید بنشینند حساب کنند که تبلیغ در کجا به وسیله ی چه کسی و به وسیله ی کدام ابزار تبلیغ و محتوای آن تبلیغ چه باشد و هدف آن تبلیغ چه باشد.

ما تبلیغ میکنیم که از مخاطب خود چه درست کنیم؟گاهی شما میخواهید تبلیغی بکنید که فرضا از مخاطبتان یک داوطلب حضور در جنگ تحمیلی درست کنید تا تحت تاثیر حرفهای شما یک ماه/دو ماه/شش ماه به جبهه برود.یک وقت هدف شما از تبلیغ این است که یک مومن درست کنید که تا آخر عمر با ایمانش زندگی کند.یک وقت هم یک مساله ی فصلی بوجود می آید و میخواهید تبلیغ کنید برای اینکه او را در مواجهه با آن مساله فصلی آماده کنید و این هم یک طور است.در حوزه باید دستگاهی مخصوص برنامه ریزی تبلیغ وجود داشته باشد.برنامه ریزی کند.کار کند و افراد را برای تبلیغ آماده نماید.