آریل شارون وزیر جنگ و نخست وزیر رژیم اسرائیل که پس از هشت سال زندگی نباتی، در 11 ژانویه 2014 (مصادف با 21 دی ماه) مُرد از جمله دست پرورده های صهیونیسم بود که کلکسیونی از جنایات را در پرونده خود داشت. شارون طی حیات ننگین 85 ساله خود از هیچ جنایت و عمل ضد بشری علیه ساکنان فلسطین کوتاهی نکرد و افتخار قتل نوزاد چند روزه تا زنان و مردان کهنسال را از آنِ خود کرد! 

شارون در 13 سالگی به گروهی موسوم به #هاگانا پیوست. این که از #مهاجران_یهودی تشکیل می شد؛ با مسلّح شدن توسط نیروهای انگلیسی حاضر در فلسطین، به تدریج تا زمان اعلام رسمی تشکیل دولت غاصب اسرائیل، وظیفه غصب اراضی فلسطینیان را برعهده داشتند و بعدها پس از تشکیل این رژیم، بنیان ارتش اسرائیل را همین گروه تشکیل داد.

اریل شارون تا سن 19 سالگی در هاگانا عملیات تجاوز، غارت و غصب املاک ساکنان فلسطین را به خوبی انجام داد تا در سال 1947 به عضویت نیروهای امنیتی شهرک های یهودی نشین در آمد.

نظامیان صهیونیست به فرماندهی آریل شارون به همراه شبه نظامیان مسیحی #فالانژ، با محاصره این اردوگاه، سعی داشتند نیروهای سازمان آزادی بخش فلسطین را که دستاوردهای بسیاری را کسب کرده و تهدیدی برای #اسرائیل بودند، متلاش کنند و لبنان را به منطقه امن اسرائیل تبدیل کنند. حمله به اردوگاه که در شهریور 1361 ه ش آغاز شد به مدت 38 ساعت، 3300 آواره فلسطینی و لبنانی به وحشیانه ترین شکل ممکن به قتل رسیدند.حادثه هولناک #کشتار_صبرا_و_شکیلا که عنوان “قصاب صبرا و شکیلا” را نیز برای #آریل_شارون به همراه داشت، از تکان دهنده ترین جنایات وی است. تجاوز به زنان و دختران و دریدن شکم زنان باردار، زنده زنده سوزاندن کودکان و ذبح آن ها از جمله خاطرات تلخ بازماندگان این واقعه است.

کشتار پناهندگان در روستای قانا؛ یکی دیگر از جنایات او بود. در جریان عملیات موسوم به “خوشه های خشم” در مقر سازمان ملل در روستای قانا، بیش از 100 نفر که 33 نفر از آن ها کودکان زیر ده سال بودند و به این مقر پناه برده بودند، به شهادت رسیدند. این نمونه ها گوشه ای از جنایت های این فرد قصیّ القلب و وحشی بود.