خبرنگاران زیادی از نقاط مختلف دنیا به نوفل لوشاتو آمده بودند.

امام خمینی ره با آرامش و وقار خاصی نشسته بود تا آنها سوالاتشان را بپرسند.من خیلی خوشحال بودم چون با این برنامه؛انقلاب مردم ایران در سطح جهانی مطرح میشد و صدای انقلاب به گوش مردم کشورهای دیگر نیز میرسید.

یکی دو خبرنگار که سوالشان را پرسیدند نوبت خبرنگار دیگری شد.قبل از اینکه خبرنگار سوالش را بپرسد امام از جایش بلند شد و شروع به حرکت کرد.

با عجله خودم را به امام خمینی ره ساندم و گفتم:آقا کجا تشریف میبرید؟

امام خمینی با آرامش جواب داد:وقت نماز است.

گفتم:آقا دیگر این فرصت نصیب ما نمیشود که انقلاب را معرفی کنیم؛خواهش میکنم چند دقیقه دیگر بنشینید تا سه چهار نفر دیگر سوالاتشان را بپرسند.

امام خمینی با ناراحتی فرمودند:وقت نماز است و به سمت اتاق دیگری حرکت کرد.

من هاج و واج مانده بودم؛خبرنگاران از من علت رفتن امام خمینی ره را میپرسیدند.

منبع:کتاب پر پرواز؛اصغر آیتی و حسن محمودی ص 60