محسن جان سلام:

نمیدانم چرا این آخرین عکست برایم روضه مصور شده است هرکار میکنم این تصویر از ذهنم بیرون نمیرود…

آن دود و آن چادر سفید در پس زمینه ی عکس دلم را به عصر عاشورا و روضه غارت خیمه ها میبرد

چقدر خنجر این تکفیری بر روی بازوی راست و آن دستار سرخ و آن چهره کریه اش مرا به یاد شمر می اندازد…

اگر جویای احوالات هم ولایتی هایت باشی عرض کنم وقتی اسیر شدی هیچ کس برایت هشتگ free-Mohsenرا ترند نکرد اما تو به دل نگیر راستش را بخواهی اصلا کسی خبر نداشت که تو صدها کیلومتر آن طرف تر داری برایشان میجنگی…

همان روز که اسیر شدی در تهران مراسم تحلیف بود…

فدریکا-موگیرینی هم آمده بود همان که هر وقت تکفیریها در جبهه نبرد در بن بست می افتادند تقاضای مذاکره میکرد و برایشان زمان میخرید و نجاتشان میداد.

نمیدانم شاید همان داعشی که پشتت ایستاده بود و سر از تنت جدا کرد یکی از انها باشد

آقا محسن باورت نمیشود همان روز که اسیر شدی برخی نمایندگان مجلس دور کعبه موگیرینی می چرخیدند.

راستی گفتم اسارت/یکیشان سالها پیش در اسارت خطاب به یک خبرنگار زن هندی گفته بود:

ای زن به تو از فاطمه این گونه خطاب است

ارزنده ترین زینت زن حفظ حجاب است

باید میدیدی چطور گل از گلش شکفته بود و سعی داشت یک موگیرینی کوچک را در دستگاه تلفن همراهش به اسارت دربیاورد تا بعدش بادی به غبغب بیاندازد و به همه بگوید بخدا این عکس را خودم با همین گوشی گرفته ام و الا هرچه فکر میکنم دلیل دیگری نمیبینم چون اینترنت پر از عکسهای خواهر-فدریکا است.بنده خدا هر چه دست تکان میداد موگیرینی نگاهش نمیکرد.

آن یکی شان بر روی میز به پشت دراز کشیده بود تا خودش هم در عکس سلفی باشد و آن دیگری که لباس پیامبر به تن داشت یک دست به گوشی و با دستی دیگر تسبیح میچرخاند….

گفتم سلفی/شنیده ام داعشی ها پس از دو روز اسارت سر از تنت جدا کردند و با سر بریده ات سلفی گرفتند…

راستش را بخواهی حالا که گفتم سر بریده/بگذار اعتراف کنم هیچ چیزی در آخرین عکست به اندازه رگ های ورم کرده گلویت دلم را آتش نزد…

آخر خوش انصاف چرا همه چیزه تو شبیه روضه است

محسن به کودک سه ساله ات چه بگوییم؟

بگوییم پدرت رفت با تکفیری ها بجنگد تا اینجا عده ای در امنیت با حامیان قاتل پدرت سلفی بگیرند؟

“به یاد شهید محسن حججی”

شادی روحش صلوات