چکیده
خداوند اموری را به عنوان اسباب و وسایل، برای تقرّب به درگاه خود معرّفی کرده است؛ از جمله توسّل به اسماء خداوند، قرآن کریم، عمل صالح، دعای پیامبر و … که انسان برای رسیدن به درجات معنوی باید به این اسباب متوسّل شود.

در مسیر تکامل گاهی موانعی نیز وجود دارد که توفیق توسل را از انسان سلب می­کنند از آن جمله می­تون استکبار ورزی، نفاق، غفلت و غلو نام برد.

در نظر شيعه نبي مكرّم اسلام (صلّي الله عليه و آله و سلّم) و اهل بيت ايشان (علیهم السّلام) وسائط فيض الهي هستند كه خداوند از طريق ايشان بركات خويش را بر بشر مي­فرستد و اين وساطت هم در زمينه تكوين و هم در زمينه تشريع و هدايت بشر است و از طرف ديگر حيات و ممات ايشان يكسان است؛ از اين رو تمسّك و توسّل به اين انوار پاك در دنيا باعث وساطت اين بزرگواران نزد پروردگار و حل شدن مشكلات با افاضه الهي و موجب شفاعت آن­ها در قيامت مي‎گردد و كسي كه قدم در راه اطاعت از دستورات آن­ها بنهد رستگار خواهد شد.

از آن­جا که مسأله‌ی توسّل ریشه‌ی عمیقی در ساختار شخصیّت فردی و اجتماعی انسان دارد، کسانی که با ائمّه‌ی اطهار (علیهم السّلام) و اولیای خدا در ارتباطند و به آن­ها توسّل می­جویند، عناصری آزاده، با عظمت و دارای طبع منیع و روح بلند هستند؛ زیرا هرکس به هرچه توجّه و ارادت دارد، از همان نقطه، الگو و راه و روش زندگی خود را برمی­گزیند. اقتدا به ائمّه‌ی اطهار که در عظمت بی­همتایند، فضائل انسانی را در تار و پود وجود آدمی رشد و تعالی می­دهد، زیرا آنچه از اخلاص، پاکی، صداقت در یک جامعه قابل تصوّر است، هر کدام در وجود ائمّه‌ی اطهار (علیهم السّلام) در حدّ کمال وجود دارد.

کلید واژه‏ها: .