از امام صادق(علیه السلام) روایت شده که فرمود: امام زین العابدین(علیه السلام) چهل سال در مصیبت پدرش گریه کرد، در حالی که روزها، روزه دار و شبها به قیام می پرداخت. هنگام افطار غلام حضرت غذا و آب می آورد و نزد او می گذاشت و عرض می کرد: مولای من تناول بفرمایید. امام(علیه السلام) می فرمود: فرزند رسول خدا(صلی الله علیه و آله) تشنه به شهادت رسید. دائماً این جمله را تکرار می فرمود و گریه می کرد به گونه ای که غذا از اشک چشمش تر می شد و آب آشامیدنی حضرت با اشک مخلوط می گردید. عادت امام(علیه السلام) اینگونه بود تا از دنیا رفت.

                                                                                                                                                    ترجمه لهوف/صفحه161