در طلائیه کار میکردیم

برای ماموریتی به اهواز رفته بودم

عصر که برگشتم دیدم بچه ها خیلی شادند

اونها سه شهید پیدا کرده بودند

که فقط یکی از اونا گمنام بود

بچه ها خیلی گشتند

چیزی همراهش نبود

گفتم یکبار هم من بگردم

اون شهید لباس فرم سپاه به تن داشت

چیزی شبیه دکمه پیراهن در جیبش نظرم را جلب کرد

خوب دقت کردم

دیدم یک تکه عقیق است

که انگار جمله ای روی آن حک شده است

خاک و گل ها را کنار زدم

رویش نوشته شده بود:به یاد شهدای گمنام

دیگر نیازی نبود دنبال پلاکش بگردیم

میدانستیم این شهید باید گمنام بماند خودش خواسته

شهدا را یاد کنیم با ذکر صلوات

شهادت زیباست