در ماه مبارک رمضان؛انسان روزه دار با به کار بستن دستورات الهی؛روح تقوا را در خود زنده میکند.بدون تردید در وجود انسان غرایز و امیال گوناگونی مانند خوردن؛آشامیدن؛علاقه به خود و مال دوستی و امثال آن وجود دارد که همه ی آنها برای ادامه حیات او ضروری است.اما نکته مهم این است که گاه این غرایز و امیال از حد طبیعی تجاوز میکنند و بر کل وجود انسان حاکم میشوند.

شخص روزه دار با گرسنگی و تشنگی و دیگر محدودیت هایی که در روزه وجود دارد؛شعله های سرکش این غرایز حیوانی و هوس ها را تا حد چشم گیری خاموش میکند.این چنین است که روزه گرفتن تنها امساک از خوردن و آشامیدن نیست؛بلکه خودداری از گناه نیز هست.پیامبر گرامی اسلام صلوات الله علیه و آله در خطابه ای که فضیلت های ماه رمضان را برای مسلمانان بیان فرمود(خطبه ی شعبانیه)در پاسخ به سوال امام علی علیه السلام که پرسیدند:"بهترین اعمال در این ماه چیست؟"فرمودند:"اجتناب و پرهیز از گناهان”

منبع:بحارالانوار ج96ص157