شاید این عنوان باعث تعجب و حتی اعتراض حزب اللهی ها شود که مگر امکان دارد یک حزب اللهی سکولار شود؟!

اما تا پایان این متن میتوان تامل کرد

سکولاریسم یعنی جدایی دین از عرصه اجتماعی که سیاست یکی از زیرمجموعه های آن(اجتماع) است.

به اشتباه فکر میکنیم که سکولار کسی است که اجازه ورود دین به عرصه سیاست را نمیدهد و مانع میگردد تا دین حکومت کند.

اما این تعریف و برداشت ناقص و مبهم است به این دلیل که سیاست ذیل امور اجتماعی تعریف میشود

سکولاریسیم یعنی خانگی کردن دین،اگر بخواهیم ساده تر توضیح دهیم یعنی دین برای خانه و مسجد و محافل خصوصی است نه بطن و مرکز جامعه.

حالا بیایید خطر را احساس کنیم؛شخص و خانواده حزب اللهی با تصورات اشتباه ناخودآگاه در حال منزوی کردن دین است بدون آنکه از خطرات آن آگاه باشد.

به این رفتارها دقت کنید.منظور در اینجا فرد نیست بلکه عموم حزب اللهی هاست.

1_حزب اللهی ها برای فرزندانشان دنبال مدرسه خاص هستند که جو مناسب داشته باشد و فرزندانشان در یک محیط یکدست تربیت شود.

2_حزب اللهی ها پارک نمیروند یا اگر بروند دنبال پارکی هستند که جو آن حزب اللهی باشد.

3_حزب اللهی ها سینما نمیروند اگر هم بروند فقط برای فیلم های ارزشی میروند.

4_حتی حزب اللهی ها برای عزاداری هم به هیات هایی میروند که مردم عادی کمتر میروند.

5_حزب اللهی ها از لحاظ شغلی هم حتی به بسیاری از نهادها و ادارات علاقه ندارند و دنبال عضویت در نهادهای ارزشی هستند و عملا دانشگاه؛آموزش و پرورش و نهادهای مهم دیگر از حضور عنصر حزب اللهی اثرگذار؛خالی میشود.

6_و ده ها نمونه دیگر که حتی در رفتارها و منش های فردی هم میتوان این رگه ها را ملاحظه کرد.

استدلال اصلی حزب اللهی ها این است که محیط سالم نیست و برای حفظ دین خود مجبوریم محدود به جامعه بسته مدنظر خودمان باشیم.درواقع ناخواسته حزب اللهی ها در حال به کنج کشیدن دین هستند.یعنی ما خودمان زندگی خودمان را در محیط سالم مدنظر خودمان ادامه دهیم و سایرین هم در همان محیط و سبک زندگی خودشان.

بخاطر همین است وقتی وارد بسیاری از عرصه ها و محیط می شوید؛هیچ اثری از حزب اللهی نیست.به ویژه در زمینه تعلیم و تربیت در دانشگاه و مدرسه بعنوان معلم یا استاد.حزب اللهی ها چه از این متن خوششان بیاید چه نیاید؛به آفت بزرگی مبتلا شده اند و باید به نگاه آسیب شناسی به این متن توجه کنند.