مقام ربوبیت الهی اقتضا میکند که همه موجودات را پرورش دهد و تکمیل کند؛این بشر است که باید از نظر شخص خودش و سعادت خودش به خود بپردازد؛این بشر است که باید بداند هر عملی که میکند بذری است که در باغ وجود میکارد و ثمره شیرین یا تلخش به او میرسد؛کسی نمیتواند از ثمره کشت دیگری استفاده کند و همچنین کسی نمیتواند که بد بکارد و خوب بدرود.

رسول اکرم ص به یگانه دختر عزیزش که فوق العاده او را دوست میداشت و او را پاره جگر خود مینامید فرمود:

دختر عزیزم!خودت برای خودت عمل کن!خودت در بوستان زندگی و سعادت خودت بذرهای نیک بیفشان که من نمیتوانم تو را بی نیاز کنم و تو نمیتوانی ثمره عمل مرا بچینی.

دو نصیحت کنمت بشنو و صد گنج ببر

از در عیش در آ و به ره عیب مپوی

شکر آن را که دگرباره رسیدی به بهار

بیخ نیکی بنشان و ره تحقیق بجوی

منبع:حکمت ها و اندرزها شهید مطهری(ره)