در آیه 32 سوره احزاب درباره وظایف زنان در لزوم رعایت عفاف در سخن گفتن با مردان نامحرم میفرماید

فلا تخضعن بالقول فیطمع الذی فی قلبه مرض و قلن قولا معروفا

به گونه ای هوس انگیز سخن نگویید که بیماردلان در شما طمع کنند و سخن شایسته بگویید.

خضوع  در اینجا به معنای این است که زنان در برابر مردان آهنگ سخن گفتن را نازک و لطیف نکنند تا مردان بیماردل را دچار خیال های شیطانی کنند و شهوت آن ها را برانگیزانند.منظور از بیماری دل نداشتن نیروی ایمان است آن نیرویی که آدمی را از میل به سوی شهوت باز میدارد.

و قولا معروفا یعنی سخن معمولی بگویند که به دور از کرشمه و ناز باشد و شرع و عرف اسلامی آن را قبول داشته باشد.

این آیه به کیفیت و محتوای سخن گفتن و صحبت کردن با نامحرم باید عفیفانه و به دور از نرمش و خضوع و خودنمایی باشد اشاره دارد.همچنین بر اجتناب از هرگونه سخنان بیهوده و غیرضروری و شهوت انگیز تاکید دارد و متذکر میگردد در صورت عدم رعایت این امر ممکن است در اثر نمایش جاذبه های زنانه و سخنان هوس الود افرادی که از سلامت روحی و روانی و اعتدال نفسانی که در اثر ضعف یا فقدان ایمان میباشد برخوردار نباشد به فکر گناه و فحشا بیفتد و امنیت جامعه را به خطر بیاندازد.

 نقل است که هرگاه کسی به در خانه حضرت زهرا می آمدند حضرت برای جواب به فرد خلف در دستان مبارک خود را در دهان قرار میدادند تا با تغییر لحن صدای خویش مبادا فرد به لغزش بیفتد و موجبات گناه فراهم شود.همچنین روایت شده است حضرت در هنگام سخنرانی کوبنده خویش در مسجد لحن صدای خویش را به حالت بم تغییر میدادند و اینگونه در گفتار عفت داشتند.