عفت به معنی آن حالت نفسانی است که انسان را از غلبه ی شهوت باز میدارد.قرآن به چند رفتار عفیفانه از جمله رعایت در گفتار/نگاه/و عفت در کردار علی الخصوص زنان اشاره میکند

دین مبین اسلام به عنوان آیین جامع و کامل خداوند متعال در حمایت از شخصیت انسانی و معنوی زن در جهت حفظ عفت عمومی دستورهای حکیمانه ای مبتنی بر لزوم رعایت عفت و حیا در ابعاد گوناگون صادر نموده است.

البته عفاف مخصوصا زنان نیست و مردان نیز باید عفیف باشند.

قرآن یکی از شاخصه های مومنان راستین را عفاف میداند و میفرماید  و الذین هم لفروجهم حافظون  آنان مومنان کسانی هستند که دامان خویش را از بی عفتی حفظ میکنند.سوره مومنون ایه 5 

عفت را مینوان یک صفت انسانی و ملکه ی نفسانی و زینت باطنی دانست که موجب میشود تمام اعمال و حرکات و گفتار انسان عفیفانه و فاقد رذیلت عای شهوانی باشد.

عفاف از یک سو بعنوان یک مسئله ی اصلی و بنیادین و فراتر از حجاب مطرح است و از سوی دیگر رابطه ی تنگاتنگی با آن دارد چرا که بعنوان یک خصلت و ارزش اختیاری حجاب را به ارمغان می آورد و بطور کلی میتوان حجاب را میوه و ثمره عفاف دانست.

گفتنی است شرم و حیا اشتیاق به عفاف یک تدبیر نهفته در خلقت و فطرت زن است که او را وادار میسازد بطور ناخوداگاه خود را از چشم نامحرم حفظ کند.بعبارت دیگر گرایش زن به حفظ عفت خویش از احساس فطری و الهام غریزی وی نشات میگیرد.