فطرت

با توجه به تفکر دینی باید گفت:انسان به گونه ای آفریده شده که هم خدا را میشناسد و هم به او گرایش دارد

“فاقم وجهک للدین حنیفا فطرت الله التی فطر الناس علیها لا تبدیل لخلق الله ذلک الدین القیم ولکن اکثر الناس لا یعلمون”

پس روی خود را با گرایش تمام به حق به سوی این دین کن با همان سرشتی که خدا مردم را بر آن سرشته است.آفرینش خدا تغیرپذیر نیست.این است همان دین پایدار ولی بیشتر مردم نمیدانند.سوره روم آیه 30

انسان به صورت فطری به هرچیزی که مصداق حق باشد گرایش دارد

اگر کسی بتواند در مسیر تربیت خود یا دیگران عوامل شکوفایی فطرت را ایجاد کرده از موانع شکوفایی فطرت دوری کند به تربیت دینی دست پیدا میکند.

به عبارت دیگر

با توجه به تعریفی که پیش از این از تربیت ارائه کردیم باید گفت:"تربیت/ فراهم کردن زمینه برای رشد فطرت در جهت رسیدن به هدف آفرینش یعنی بندگی است”

منبع:من دیگر ما/کتاب اول/ص68